Vandaag is idd de topdag van de reis, we gaan naar het (berijdbare) dak van de wereld! Vertrek rond 9h na de klassieke technische probleempjes, die klassiekerwijze niet worden opgelost, maar voorzien van een hele uitleg ("Dit is India ... " is dan de even klassieke uitleg ;-)) en we gaan de weg op naar boven. De eerste 25 van de 40km verlopen vrij vlot, de weg vetoont nog een respectabel percentage asfalt. Op 4500m houden we een thee-stop. Maar daar al moet je niet te snel wandelen of je voelt al de ijlere lucht.
Rik, de fotograaf-piloot licht daar even hun doel van de reis toe. Ze maken een boek over de expeditie dat verkocht zal worden ten voordele van het longtransplantatiefonds van de MUCO vereniging. Één transplantatie kost 7.000 Euro, daar wordt geen cent van terugbetaald door de ziekenfondsen. Voor veel gezinnen, die al heel hoge kosten hebben door de ziekte van hun kind, is dat niet haalbaar. Daar komt dat fonds dan tussen. Doel van de verkoop van het boek (dat begin november uitkomt en vooe 40 Euro van eigenaar zal wisselen) is één longtransplantatie te bekostigen, en daarmee een kind of jongere letterlijjk een nieuw leven te geven.
Elke dag van de tocht van Rik en Bert staat in het teken van één MUCO patiënt die ze pesoonlijk kennen. Vandaag is dat Letitia, 19 jaar, die het maximaal nog 2 maand uithoudt als er geen gepaste long voor haar wordt gevonden. Speciaal vandaag, omdat we, door zo hoog te gaan, een (heel klein) beetje de moeilijkheden zullen ondervinden waar die mensen constant mee leven.
Dan trekken we hoger. Nog 15km verder en 900m hoger. De weg wordt snel slechter. Gelukkig weinig modder, veel zand en keien, maar dat zijn we intussen al gewend!
Uiteindelijk bereiken we het doel van de reis: de GPSen geven 5376m aan, ietsje minder dan de optimistische 5600m die sommige kaarten aangeven. De plek zelf is vrij karig, niet abnormal als je weet dat ze maar een paar maand per jaar bereikbaar is. Wat fotootjes nemen, maar je voelt dat de lucht er heel wat ijler is. Ik maak de fout snel even naar de motor te rennen om mijn zonnebril, maar die 6 passen lopen doet me 5 minuten hijgen!
Rik, de fotograaf-piloot licht daar even hun doel van de reis toe. Ze maken een boek over de expeditie dat verkocht zal worden ten voordele van het longtransplantatiefonds van de MUCO vereniging. Één transplantatie kost 7.000 Euro, daar wordt geen cent van terugbetaald door de ziekenfondsen. Voor veel gezinnen, die al heel hoge kosten hebben door de ziekte van hun kind, is dat niet haalbaar. Daar komt dat fonds dan tussen. Doel van de verkoop van het boek (dat begin november uitkomt en vooe 40 Euro van eigenaar zal wisselen) is één longtransplantatie te bekostigen, en daarmee een kind of jongere letterlijjk een nieuw leven te geven.
Elke dag van de tocht van Rik en Bert staat in het teken van één MUCO patiënt die ze pesoonlijk kennen. Vandaag is dat Letitia, 19 jaar, die het maximaal nog 2 maand uithoudt als er geen gepaste long voor haar wordt gevonden. Speciaal vandaag, omdat we, door zo hoog te gaan, een (heel klein) beetje de moeilijkheden zullen ondervinden waar die mensen constant mee leven.
Dan trekken we hoger. Nog 15km verder en 900m hoger. De weg wordt snel slechter. Gelukkig weinig modder, veel zand en keien, maar dat zijn we intussen al gewend!
Uiteindelijk bereiken we het doel van de reis: de GPSen geven 5376m aan, ietsje minder dan de optimistische 5600m die sommige kaarten aangeven. De plek zelf is vrij karig, niet abnormal als je weet dat ze maar een paar maand per jaar bereikbaar is. Wat fotootjes nemen, maar je voelt dat de lucht er heel wat ijler is. Ik maak de fout snel even naar de motor te rennen om mijn zonnebril, maar die 6 passen lopen doet me 5 minuten hijgen!
We nemen dezelfde weg terug. Nog enkele fotostops en genieten van het landschap.
De onbetwistbare getuige: de positie, datum en tijd, en vooral: de hoogte!
Het verplichte plaatje, getuigend dat ik het wel degelijk zelf gedaan heb, geen stand-in aan te pas gekomen!
Morgen rustdag, en vandaag het doel van de reis bereikt. Daar zal deze avond wel een goeie pint op gedronken worden, hier in het hotel is lekker gekoelde Tuborg te verkrijgen.
En morgen is het rustdag ...
proficiat, dit moet een grote voldoening geven om daar op de top te geraken. dit zal een waarschijnlijk een beklijvende ervaring zijn.anne
BeantwoordenVerwijderen