Tweede keer, goede keer gaan we maar zeggen,want we geraken over de Rohtang pas. Eerst een geploeter van bijna 3 uur in de modder (sommige plaatsen tot kniediep!) met talrijke valpartijen, maar dan komen we eindelijk bijna aan de top, om te horen ... Dat de zaak nog niet open is! Dan nog bijna 4 uur wachten en we mogen erdoor. Er is een passage open die één richting om beurten kan doorlaten. Gelukkig mogen de motoren eerst, maar na een stuk of 50 is de passage weerom herschapen in een modderpoel van jewelste waarin iedereen zich vastrijdt. Dus veel gesleur, getrek, getoeter en gevloek, maar dan zijn we erdoor. Maar dan moeten we nog door de honderden wachtende Tata's (vrachtwagens), bussen, wagens, motorfietsen, ezels, paarden, ... En die staan niet netjes langs hun kant van de weg. Er moet dus af en toe worden uitgeweken, ook naar de open kant van de weg, waar rechts op een kleine meter naast je alleen maar een gat van een paar honderd meter diep is. Verstand op nul, dus, en recht voor je uit kijken! Maar iedereen geraakt er heelhuids over.
Door het hele gedoe hebben we wel nogal wat tijd verloren, en het is donker als we in Keylong aankomen in een guest house dat de normen van BMW Club Vlaanderen blijkbaar nog niet zo goed kent ... ;-) De bagage is er ook nog niet (de jeeps zitten nog op deRohtangpas ...) maar wie maalt daar om, een goeie warme maaltijd en het (keiharde!) bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten