Hima plaatjes

We zouden vandaag naar Keylong trekken via de Roh Tang pas. Dat is de enige weg er naartoe en verder naar Leh, ons einddoel van waaruit we de Kardong La aanpakken.

De eerste echte etappe vandaag! Om 7h ontbijt, korte briefing, bagage inladen in de jeep, motoren ophalen, tanken en op weg. Vrij goed weer, al van ver zagen we (omdat de gids er ons op wees natuurlijk! ;-)) dat de pas zelf in de mist lag. Jammer, dan geen mooie plaatjes vanop de top. We konden naderen tot op 25 km van de top en tot 3500m hoogte, maar daar werden we tegengehouden door de politie omdat de pas afgesloten was. "Waarom?" - "Weet nie". "Hoe lang?" - "Weet nie"

Ok , dan van de nood een deugd gemaakt en teruggekeerd naar het vorige dorp en daar geluncht. Maar toen de pas om 14h30 nog niet open was, en we al allerlei zwaar materiaal (bulldozers, ...) naar boven hadden zien trekken, en een paar ontploffingen gehoord hadden, werd het duidelijk dat de weg, waarschijnlijk ook door het zware weer vd laatste dagen, serieus beschadigd was. Langer wachten had dus niet veel zin, vooral omdat we dan niet voor donker ter plaatse zouden raken. En in het donker in die bergen ... bij klaarlichte dag loopt het al niet over!

Het is idd bij momenten best wel spannend, vooral als je een vrachtwagen of een bus moet kruisen, en je je aan de buitenkant van de weg bevindt, met links alleen maar een paar honderd meter lucht ...

Dus terug naar Manali, en morgen volgende poging. Het programma dreigt (nog) niet in de soep te lopen, morgen was voorzien in Keylong te blijven om te wennen aan de hoogte.

Maar de landschappen zijn indrukwekkend. De bergen hebben mij altijd al aangetrokken omwille van hun monumentale schoonheid waarnaast je je echt maar klein voelt. Zwitserland en Oostenrijk zijn mooi en indrukwekkend, dit ook, maar dit is gewoon op een andere schaal!

Zie de plaatjes om een indruk te krijgen!

Dit ben ik wel degelijk zelf!

Voor de insiders: mijn zonnebril (voor de outsiders: de zonnebril waarvan ik de dag voor vertrek nog een oor afkraakte. Op zich niet zo erg, ware het niet dat het één op sterkte is. Optieker in verlof, dan maar zelf geknutseld met LocTite) heeft het weer begeven. Maar gelukkig kan ik hem met één oor perfect op zijn plaats klemmen onder mijn helm.

Zo, morgen tweede poging om in Keylong te geraken!

Met dank aan Julie, de tofste van mijn oudste dochters die dit blogbericht heeft gepost. Om één of andere reden lukt het me van hieruit niet. (Voor de outsiders: Eldrid is de tofste van mijn jongere dochters. En voor je aan discriminatie denkt: ik heb twee dochters!)

Groetjes,

Martin